More Blues Fest Festival (zaterdag) Pasta & Blues Zottegem (14-09-2024) reporter & photo credits: Marcel & Freddie info club: Pasta & Blues Zottegem © Rootsville 2024

Dag twee van deze editie van het More Blues Fest en ik was er klaar voor. Het zou maar een kort verblijf worden vandaag voor mij, maar ik kon nog wat dingen meepikken.

Direct er boenk op vandaag met niemand minder dan Shakedown Tim. Tim had net zijn nieuwste plaat “Way Up” komen voorstellen bij de mannen van Move2Blues. Benieuwd of wij hier ook een voorsmaakje van zouden krijgen. Normaal gezien zijn Tim’s acolieten Ilias Scotch (keys), Kurt Lens (contrabas) en Koen Van Peteghem (drums). Altijd goed voor een fijn optreden deze boys.

Alles zat mee vandaag. Het volk was aanwezig en in de blauwe lucht scheen een warm zonnetje en daarenboven stond het bier koud. Wat kon er nog misgaan eigenlijk? Tim kwam inderdaad zijn nieuwe plaat voorstellen in een mix met wat ouder werk. En het ging sterk van start met ‘Feed My Body To The Fishes’ en ‘Messin’ With The Blues’, alvast 2 songs die op het nieuwe album prijken. Met ‘Blues After Hours’ kregen we een schitterende klassieker op ons bord van Pee Wee Crayton. Knap gebracht. Deze vier jongens spelen geregeld samen en dat hoor je.

Alles gaat heel smooth en het speelplezier spat van het podium en met ‘Frolic Tume’, wordt dat nog maar eens in de verf gezet. Een schitterende versie van Robert Johnson’s ‘Walking Blues’ knalt dan door de geluidsinstallatie, gevolgd door ‘Red Hair’. De tijd vliegt zo voorbij en voor we het weten zitten we al aan het einde van deze set dat wordt afgesloten op gepaste wijze en rekening houdend met het mooie weer met ‘Wild Calypso Night’. Meer dan verdiend applaus en de vraag naar meer wordt zonder problemen beantwoord met een mooie versie van ‘Rollin’ And Tumblin’. Topkwaliteit van Belgische bodem dit.

Normaal stonden hierna Mojo Hand geprogrammeerd, maar goed voor mij, deze schoven een rijtje op en mochten we meteen kennis maken van met Hideaway XXL. Ik denk dat iedereen die wat interesse heeft in Belgische muziek deze band wel kent. Bijna 40 jaar zijn ze al bezig, eerst met 4, dan uitgebreid tot zes leden en thans voor de eerste maal in een XXL-versie met 8 muzikanten. Altijd goed voor een feestje als je deze mannen aan het werkt ziet en vooral hoort.

De band bestaat nog steeds uit Ralph Bonte (gitaar en zang), Jean-Marie Herman (gitaar), Johan Guidée (drums), Eric Vandekerckhove (bas), Geeraard De Groote (sax) en deze keer geen Patrick Cuyvers, maar deze werd vervangen door de keyboard wizzard Ilja De Neve. Twee blazers komen de band versterken en niet van de minste met Yves Fernandez op trompet en Dominiek Dedecker op trombone. Dit kan alvast niet stuk dacht ik zo. En man, wat een knaller van een optreden werd me dat!

Het was ervan in het begin boenk-patat-der-op. De blazers eisen een serieuze hoofdrol op en tillen de muziek van Hideaway naar een hoger niveau. Met in het begin ‘I’m Getting Old’, de geweldige Bobby Blue Bland cover ‘Members Only’ (kiekenboelen gewoon) en het swingende ‘Bellybutton Boogie’, het was gewoon een feestje. De band kreeg de dansers zonder veel moeite op de dansvloer. En het niveau bleef op eenzame hoogten met het schitterende ‘I Wouldn’t Lay My Guitar Down’, BB King’s ‘Blind Love’ om terug de gashendel open te trekken bij ‘Jumpin’ From 6 To 6’.

Dit was genieten met de grote “G”, de jarenlange ervaring van deze gasten is fenomenaal en ze kregen de aanwezigen volledig plat. ‘Mean Machine’ mocht deze, veel te snel voorbijgegane set, afsluiten. Buiten de waard gerekend en in dit geval het aanwezige publiek want er werd enthousiast geroepen om meer en we werden beloond met ‘Mustang Sally’. Kwaliteit troef met deze geweldige muzikanten en een zeer goede zet om blazers toe te voegen. Hideaway rules!!!

Ik had nog een beetje tijd en besloot dus om nog even het volgende optreden mee te pikken. Bij deze was Mojo Hand feat. Luka aan de beurt. Luca Holkenborg is het nieuwe, jonge gitaarfenomeen uit Nederland. Een echt talent dat omringd wordt door ouwe rotten in het vak.

Die ouwe rotten zijn Frank Reemers (gitaar en zang), Joep De Greef (keys, harmonica en zang), Johan Van Laene (bas) en Jules Van Brussel (bas) maar deze werd vanavond blijkbaar vervangen. Iedereen zat nog in de mood van Hideaway en men had er zin in al van bij de eerste noten van ‘Ain’t No Midnigh Train’ op de voet gevolgd door ‘Hot Sweet Mama’ en ‘Iceman’.

Alles klonk als een solied geheeld en zat strak in elkaar. Goede muzikanten en een Luka die het beste van zichzelf gaf. Ik was een beetje sceptisch voor het begin maar diende mijn mening toch aan te passen. Dit klonk wel goed en ze bleven de hele set hetzelfde niveau aanhouden. ‘Monkey Business’, ‘The Wind Cries Home’ of ‘White Lightning’, ik kon het wel pruimen.

Jammer genoeg diende ik de plaat te poetsen. Nog wat werk voor de boeg en in de heel vroege ochtend, vertrok deze vogel voor een welverdiende vakantie. Dus bij deze eindigde voor mij deze editie van More Blues Fest. Alweer leuk georganiseerd, ik zou zeggen dikke merci Filip Morre en tot volgden jaar voor de “3rd Last Edition’.

foto's Slipmates (2021)

De volgende band in action was deze van de 'Slipmates' met achter het drumstel niemand minder dan Marc van Goezot. Het was het al weer een tijdje geleden dat ik Marc van Goezot en zijn kompanen van de Slipmates nog had gezien. Daarvoor moest ik zelfs al terug naar "Rockin' Around Turnhout". De roots van deze rootsrockers ligt in de buurt van Oud-Turnhout en is in 2002 ontstaan uit de restanten van Granny’s Roosters en The Famous Fantastix. Ze brengen een mix van blues, soul, jazz, folk, country, swing, bluegrass en rockabilly. Vandaag bestaan ze uit Koen Meeus (vocals & rhythm guitar), Hans Maes (lead guitar) en de ritme sectie met Kurt Maas (double bass) en Marc Dames (drums). Wij zijn er klaar voor dus geft em beuze.

Omdat er wel wat bluesliefhebbers naar 'Pasta & Blues' zijn afgezakt openen deze "Slimpates" met de Texas shuffle "Hide Away" van één van de "Kings", met name Freddie King. Met "Shake A Dead Man's Hand" en "Madame Bo" laten ze ook meteen horen dat ze hun plaats in de rootsrock verdienen. Van Nobelprijs winnaar Robert Zimmerman tovert Koen Meeus zowaar "Subterranean Homesick Blues" uit zijn hoed en na "Love Potion No 9" komen we zowaar uit bij eentje van "The Clovers" uit 1959. Een nummer dat werd geschreven door de hit machine van destijds, Jerry Leiber en Mike Stoller. De perfecte balans tussen covers en originals maken dat de zaal al danig in optimale stemming is.

foto © Vic

Als afsluiter hadden ze hier in Zottegem niemand minder dan 'Little Steve & The Big Beat'. Steven van der Nat laat zich hier omringen door Jody van Ooijen op drums met aan de andere zijde van de ritme sectie 'Bird Stevens'. Geen rhythm 'n blues zonder uiteraard het dynamische duo blazers met Martijn van Toor en Evert Hoedt.

foto © Vic

'Little Steve & The Big Beat' komen langs de grote poort binnen want in hun bagage steekt het nieuwe album 'Cicrles' dat gelukkig dank zij 'Broere Promotions' nu in de speler zit en ik zo toch muzikaal kan volgen doordat de setlist al per airmail was toegekomen. Met 'Walking At Night' openen ze hier in een perfecte '007' stijl. Rhyhtm 'n Blues aangestuurd door de blazers sectie.

foto Steven 2024 Gevarenwinkel

Na een ambiance nummer als 'I Got Loaded' keren 'Little Steve & The Big Beat' met '99LBS' en 'Anna Lee' keren we terug naar het nieuwe album 'Circles'. Het laatste dat je kan onderbrengen bij de noemer 'Love'. Ook met nummers als 'The Shame Is On You' blijven we bij het album. En zo hebben we best een goede indruk gekregen van 'Circles' en rest ons hier enkel nog een toegift en dat is 'I Like Like That'.